Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

Για τις φυλακές του κάθε μέρα…

…μέχρι το γκρέμισμα τους.

Το παρακάτω είναι ένας θεατρικός  μονόλογος  της Φράνκα Ράμε και του Ντάριο Φό. Η μελοποίηση έχει γίνει από το αντιεμπορευματικό (www.disobey.net/syntexniaplhn) μουσικό σχήμα Ωχρά Σπειροχαίτη (http://wxra.squat.gr).

 




..για την Ουλρίκε Μάινχοφ:

Η Ουλρίκε Μάινχοφ ήταν μέλλος της ένοπλης οργάνωσης RAF (Φράξια Κόκκινος Στρατός) που έδρασε στη Γερμανία από το 1970 μέχρι το 1998. Συνελήφθη το 1972 και την "αυτοκτόνησαν" μέσα στο κελί της το 1976. Το παρακάτω κείμενο είναι επιστολή της ίδιας της Ουλρίκε ως απάντηση σε ανοιχτή επιστολή της μητέρας της, με τίτλο "Ουλρίκε, παράτα τα". Η απάντηση της Μάινχοφ, με τον ειρωνικό τίτλο "Μια μητέρα σκλάβας εξορκίζει το παιδί της", βρέθηκε σ' ένα κάδο σκουπιδιών στο Βερολίνο.





«Μια μητέρα σκλάβας, εξορκίζει το παιδί της

Ουλρίκε είσαι διαφορετική απ’ ότι η φωτογραφία σου στο ένταλμα σύλληψης σου, είσαι παιδί σκλάβων-σκλάβα και η ίδια.
Πώς θα μπορούσες λοιπόν ποτέ να πυροβολήσεις τους δυνάστες σου; Μην αφήνεσαι να παρασυρθείς από εκείνους που δεν είναι πια σκλάβοι. Δεν μπορείς να τους προστατέψεις.
Θέλω να μείνεις σκλάβα-όπως και εγώ. Εγώ και εσύ-είδαμε πως οι αφέντες τσάκισαν την εξέγερση των σκλάβων, προτού ακόμα αρχίσει.
Πολλοί σκλάβοι σκοτώθηκαν, εμείς όμως επιζήσαμε. Αυτοί που σήμερα είναι οργισμένοι απέναντι στους αφέντες δεν ξέρουν τι υπέροχο συναίσθημα είναι να την έχεις βγάλει καθαρή μια ακόμα φορά. Απόλαυσε το-γιατί δεν μας μένει τίποτα άλλο πια να απολαύσουμε.
Η επανάσταση είναι μεγάλη – και εμείς πολύ μικροί γι’ αυτήν.
Οι ψυχές των σκλάβων είναι σαν την άμμο, δεν μπορεί να θεμελιωθεί νίκη επάνω τους.
Όταν ξύπνησες Και ζήτησες ελευθερία δεν στην έφερε κανείς. Γιατί δεν παραιτήθηκες – όπως άλλοι;
Κοίτα εμένα! Εγώ πρόβαλα αντίσταση όταν με χτυπούσαν οι αφέντες – φώναζα. Μα εσύ εξοργίζεις την εξουσία, τη θέλεις να κάνει να ξαναχτυπήσει. Αλλά ποιος θα θέλει ακόμα να φωνάξει, όταν μας κακομεταχειρίζονται γι’ αυτό;
Εσύ είσαι καλό παιδί. Δεν ήσουν εσύ που σκαρφάλωσες στο φράχτη της εξουσίας, οι άλλοι ήτανε. Αλλά πάνω σου αμολήσανε τα σκυλιά.
Παιδί μου αξίζεις κάτι καλύτερο. Τι θα μπορούσες να είχες γίνει!
Σίγουρα μέχρι και επιστάτρια.
Δεν βλέπεις πόσο δυνατή είναι η εξουσία; Όλοι οι σκλάβοι την υπακούνε. Ακόμα και εκείνοι που είχαν ξεσηκωθεί και νίκησαν, θα αποθέσουν τη νίκη τους στα πόδια της εξουσίας, για να έχουν το δικαίωμα να είναι πάλι σκλάβοι.
Οι σκλάβοι μισούν εκείνους που θέλουν αν είναι ελεύθεροι. Ούτε και θα σε βοηθήσουν, για να το χωνέψεις επιτέλους ότι η εξέγερσή σου είναι παράλογη. Το θάρρος σου είναι άκαρδο, γιατί πως μπορούμε μπροστά του να κρύψουμε ακόμα τη δειλία μας; Κι αν ακόμα προτιμάς να πεθάνεις από το να είσαι σκλάβα για πάντα, δεν έχεις το δικαίωμα να μας ανησυχείς.
Ξέρω: θες να γίνουμε όλοι ελεύθεροι, αλλά θα περνάμε καλύτερα;
Τους δαρμένους σκλάβους των χωραφιών στις φυτείες στην Ασία, Αφρική, Ν. Αμερική, που σκότωσαν τους επιστάτες τους, ας τους συγχωρέσει ο θεός. Εμείς οι οικιακοί σκλάβοι,  δεν έχουμε το δικαίωμα να διώξουμε τα αφεντικά που στέλνουν τους επιστάτες με τα μαστίγια.
Το χρέος μας είναι να κρατάμε το σπίτι τους τακτικό.
Παιδί μου, μην αμαρτάνεις. Μετανόησε και δέξου την τιμωρία, κι ας είναι η τιμωρία της εξουσίας φοβερή. Είναι θέλημα θεού.
Να είσαι υποτελείς στην κυβέρνηση που ασκεί εξουσία επάνω σου.
Ουλρίκε, παράτα τα!
Καταραμένος ο θεός που έπλασε σκλάβους για να διασκεδάζει την πλήξη του.

Ουλρίκε Μάινχοφ
Δεκέμβρης 1971»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου