Στις μαθητικές παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου 2011 πολλοί ήταν εκείνοι οι μαθητές που αποφάσισαν να στείλουν μηνύματα αποδοκιμασίας των εκπροσώπων του πολιτικού συστήματος. Άλλοι-ες από τις γραμμές της παρέλασης κι άλλοι-ες από τις μικρές πορείες που συνόδευσαν τις παρελάσεις. Κινήσεις διαμαρτυρίας που οι περισσότερες διακατέχονταν από μια σύγχυση στις επιδιώξεις τους και που εκ του αποτελέσματος κατοχύρωσαν την ανάταση ενός λαϊκού πατριωτισμού, μια συνταγή που εδώ και χρόνια δοκιμάζει η αριστερά. Μπορεί τα κοινωνικά μηνύματα αυτών των παρεμβάσεων να ποικίλλουν, όμως το ίδιο το μιλιταριστικό καθεστώς της παρέλασης αλλά και η ευρεία ανάταση των εθνικών συμβόλων, παραμένει στο απυρόβλητο. Εξάλλου ανέκαθεν οι παρελάσεις ήταν εθνικιστικά κατάλοιπα, δείγματα φασισμού και στρατιωτικοποίησης της κοινωνίας, εκδηλώσεις εκπειθάρχησης της νεολαίας στις μισητές αξίες της ιεραρχίας, της κανονικοποίησης και της υποταγής. Απέναντι λοιπόν στους σχολικούς -και μη-χακί εκβιασμούς, απέναντι στην "εθνική ενότητα" που μας υπαγορεύει ένα χρέος που δεν είναι δικό μας αλλά των εθνικών και υπερεθνικών αφεντικών και κυρίαρχων, απέναντι στις στείρες και συγκεχυμένες πατριωτικές ανατάσεις, παραμένουμε αρνητές, ανυπότακτοι και λιποτάκτες
Και μερικές στιγμές έμπρακτης μαθητικής λιποταξίας από την παρέλαση των σχολείων της Ξάνθης...
ως μαθητές και καταληψίες πράξαμε αυτό που θεωρούσαμε σωστό απέναντι στην επίθεση που δεχτήκαμε από το υπουργείο
ΑπάντησηΔιαγραφήεσείς ως αναρχικοί λειτουργείτε όπως και όλοι οι άλλοι κομματικοί με το να μας κάνετε μαθήματα "καθαρότητας"
δεν πειράζει εμείς θα είμαστε "συγχυσμένοι" αλλά πάντα ελεύθεροι από κηδεμόνες...
Πάντως δεν καταλαβαίνω τι είναι αυτό που σε τσίτωσε στο κείμενο. Μιλάει ξεκάθαρα για
ΑπάντησηΔιαγραφή"μαθητές που αποφάσισαν να στείλουν μηνύματα αποδοκιμασίας των εκπροσώπων του πολιτικού συστήματος." και στο τέλος για "μερικές στιγμές έμπρακτης μαθητικής λιποταξίας από την παρέλαση των σχολείων της Ξάνθης..." Οπότε νομίζω πως κανείς δεν τα έβαλε με τους μαθητές και για τις επιλογές που πήρανε. Ωστόσο το κείμενο βάζει και κάποια ζητήματα παραπέρα. Που διαφωνείς ας πούμε στο ότι με τις κινήσεις αυτές "το ίδιο το μιλιταριστικό καθεστώς της παρέλασης αλλά και η ευρεία ανάταση των εθνικών συμβόλων, παραμένει στο απυρόβλητο." Να σου επισημάνω ότι δεν είναι τυχαίο πως σε αρκετές από αυτές τις παρεμβάσεις βρήκαν χώρο φασιστοειδή, όπως επίσης ότι σε παρέλαση της αττικής με συνθήματα ενάντια στους πολιτικούς παρέλασε στο τέλος της μαθητικής πορείας και η χρυσή αυγή.
Τώρα διαφωνώ με το ότι το να κάνεις κριτική σε μια δημόσια κίνηση ή να εκφράζεις τη δική σου γνώμη πάνω σε μια δημόσια κίνηση είναι μαθήματα καθαρότητας ή προσπάθεια κηδεμονίας. Την κηδεμονία προσωπικά πολύ απλά την αντιλαμβάνομαι όταν προσπαθείς κάποιος να ενταχθεί στις "γραμμές" σου και κάθε τι έξω από αυτό είναι "προβοκατόρικο" "πράκτορες" και διάφορα άλλα. Όχι όταν ανοίγεις και άλλα ζητήματα από τα ήδη ανοιγμένα...
να σου πω τί με χάλασε...Το ότι κατεβαίνουμε στην παρέλαση εκβιαστικά είναι γνωστό (όπως και το ότι τραβάμε πολλά ζόρια από τις οικογένειές μας, από τους μπάτσους καθηγητές και κάθε άλλο μαλάκα σχετικό ή άσχετο μ' αυτούς, κι όλους αυτούς μαζί). Εξίσου εκβιαστικά πάμε και σχολείο. Λοιπόν σαμποτάρουμε τη φάση στην παρέλαση και μιλάς για συγχυσμένους μαθητές επειδή δεν επιτίθενται στην παρέλαση. Εξίσου όμως συγχυσμένους θα έπρεπε να μας αποκαλείς και όταν σαμποτάρουμε τα σχολεία αλλά δεν τα καίμε (μήπως τα γουστάρουμε και δεν το ξέρουμε;) Αυτό το μπλογκ όμως δεν μιλάει για σύγχυση όταν δεν καίμε τα σχολεία και στην τελική είναι σα να μην έχει θέση όταν εφαρμόζει δύο μέτρα και δύο σταθμά. Δεν με νοιάζει μόνο όταν με λές πράκτορα ή προβοκάτορα αλλά και όταν με λες συγχυσμένο που δεν ακολουθώ κατά γράμμα την δική σου πρόταση. Εξουσία είναι κι αυτό. Τεσπα,δεν περιμένω κάτι από όλο αυτό απλά ξενέρωσα. Λείπει λίγος ενθουσιασμός και ανθρωπιά από μεριάς σας απέναντι στρην κίνησή μας. Γιατί τόση επιφυλακτικότητα; Μπορεί να μην έχω γυρίσει το κεφάλι μου από την άλλη και στη δική σας άποψη αλλά το προσπαθείτε. Αλήθεια το προσπαθείτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλήθεια δεν προσπαθούμε κάτι σαν αυτό που νομίζεις. Και δεν είναι 2 μέτρα και 2 σταθμά το ότι μπορεί να πούμε ότι κάποιες κινήσεις τη μέρα εκείνη μας φάνηκαν λίγο συγχυσμένες (αφού μας φαίνεται κάπως συγχυσμένη η κοινή παρουσία ελληνικών σημαιών, βηματισμού εν δυο και κοινωνικής διαμαρτυρίας). Δεν χιώσαμε-απαξιώσαμε κάθε κοινωνική ανυπακοή που εκφράστηκε στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου. Το αντίθετο μάλιστα (γι αυτό και βάλαμε το βιντεάκι από την παρέλαση στην Ξάνθη και τους "'λιποτάκτες"-αρνητές μαθητές που αποδεικνύει πως ούτε γενικεύσαμε, ουτε κρίναμε αφ' υψηλού, ούτε δασκαλίστικα, ούτε από κανέναν άμβωνα "κατακεραυνώσαμε" τις αντιδράσεις των μαθητών -και όχι μόνο αυτών). Το βιντεάκι μπήκε για να αναδείξει πως πέρα από τις πατριωτικές μπούρδες που ακούστηκαν εκέινη τη μέρα, υπήρξαν και μαθητές και κινήσεις σε όλη τη χώρα (έστω και περιορισμένα) που θέσανε την ανυπακοή τους και έξω από τα στεγανά των παρελάσεων...το ότι σε άλλες περιπτώσεις -τις περισσότερες- η διαμαρτυρία των μαθητών έφτασε στο να περιγελάσει την σοβαροφάνεια και την ακαμπτη ηλιθιότητα αυτών των εθνικών τελετών ήταν εξίσου σημαντική δήλωση διαμαρτυρίας, με άλλη στόχευση όμως. Κάποιες αντιδράσεις είχαν ένα χαρακτήρα, κάποιες άλλες άλλον (δεν ξέρω πχ εσύ που βρέθηκες ή πως διαμαρτυρήθηκες) αλλά δεν ήταν όλες οι διαμαρτυρίες ένα πράγμα, δεν είχαν όλες τον ίδιο χαρακτήρα. Κάποιες ήταν ήπιες κάποιες καθόλου, κάποιες άγριες, κάποιες χαρούμενες, κάποιες βαρετές, κάποιες πολύ συγκεκριμένες αλλά και κάποιες συγχυσμένες. Αλλο πράγμα έγινε στην Ξάνθη, άλλο στους Αγιους Ανάργυρους, άλλο στο Ηράκλειο, άλλο στη θεσσαλονίκη, άλλο στο Χολαργό, άλλο στο Αιγάλεω, άλλο στις Σερρες κτλ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κουβέντα όμως είναι μεγάλη, για το τί σηματοδότησαν οι διαμαρτυρίες εκείνη τη μέρα. Μπορεί ο κόσμος να βρήκε αφορμή την "μάζωξη" αρχόντων επ' αφορμή της παρέλασης για να τους κράξει, αλλά σε πολλές των περιπτώσεων αυτή η ανυπακοή συνοδεύτηκε ή διαστρεβλώθηκε από έναν (πάντα επικίνδυνο) πατριωτισμό -"για την ελλάδα, την πατρίδα που ξεπουλιέται", για τους "ανθέλληνες πολιτικούς"- και διάφορα άλλα τέτοια. Η κατάληξη τέτοιων σκεπτικών είναι να ανατροφοδοτούν τον "πληγωμένο πατριωτισμό" με ακόμα πιο επιθετικά χαρακτηριστικά. Πάνω σε αυτό υπήρξε κριτική (και για την ακρίβεια όχι στις αντιδράσεις των μαθητών που όπως σωστά λες τις περισσότερες φορές βρίσκονται εκβιαστικά στις παρελάσεις, αλλά σε άλλους που βρήκαν στην επέτειο μια ευκαιρία πολιτικής δήλωσης παρουσίας).
Κάποιοι από την αριστερά, έφτασαν να υπερασπίζονται ένα επετειακό ΟΧΙ που δεν ανήκει στην ιστορία των απο κάτω, να μετατρέψουν μια επέτειο (που φτιάχτηκε από τους νικητές μαυραγορίτες-ταγματασφαλίτες του εμφυλίου πολέμου για να ξεπλύνουν τον δοσιλογισμό τους κατά τη διάρκεια της κατοχής) σε "επέτειο του λαού"...
Νομίζω πως όλα αυτά, θέλησαν να τονιστούν στο κείμενο και όχι αυτά που λες εσύ. Το ότι οι παρελάσεις σε πολλές περιπτώσεις γίνανε σούργελο από τις αντιδράσεις των μαθητών είναι από μόνο του ένα γεγονός που φέρνει χαμόγελα στα χείλη όλων μας νομίζω. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε ή θέλουμε να υποδείξουμε savoir faire(σωστούς τρόπους) της κοινωνικής ανυπακοής. Αλλά δεν γίνεται να μην κρίνουμε και αυτά που μας παγώνουν κάποιες φορές αυτό το χαμόγελο. Εκεί βρίσκεται η "επιφυλακτικότητα" για την οποία μιλάς.
Η κριτική δεν είναι υπόδειξη τρόπων ή επιβολή: γίνεται γιατί πιστεύουμε πως όλοι μας (ξανα)μαθαίνουμε μέσα από την αμφισβήτηση και την ανυπακοή όπου και από όποιον εκφράζεται. Και ο αναστοχασμός πάνω σε αυτά δημιουργεί τον πλούτο και την εμπειρία των αγώνων για την ελευθερία...
Εγω δεν είδα ούτε έμαθα πουθενά για μαθητές που εκφράσανε εθνική περηφάνεια. Εκτός από κάτι μαλακισμένα φο χρυσαύγουλα (πώς λέμε φο μπιζού;)και που δεν έχουν καμία ξεχωριστή σημασία στις παρελάσεις, οι μαθητές παρελαύνουν με το ζόρι. Κατάλαβες; Με το ζόρι ή στην καλύτερη για τη φάση. Παραδοδιακές μαλακίες για την παρέα, τη μαμά και τον μπαμπά. Και τις φωτό με τα μίνι και τις μικρομέγαλες συμμαθήτριες που είναι ξαφνικά σα να φορέσανε τις γόβες της μαμάς ξεχνώντας να βγάλουνε την πιπίλα τους. Πασαρέλα και νυφοπάζαρο στις καφετέριες που έχουν μεγαλύτερη σημασία απ' ότι οι παρελάσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ άλλο σου έγραψα κι εσύ άλλο απάντησες. Όταν μιλάς για μαθητές θα πρέπει να αναγνωρίζεις τις (λίγες μα πολύ λίγες σε πληροφορώ σε σχέση με παλιά όπως έχω καταλάβει) εθνικές μαλακίες που μπορεί να έχουν στο κεφάλι τους από αυτές που μπορεί να έχουν οι ακροδεξιοί φασίστες ή οι αριστεροί πατριώτες. Δεν μπορείτε να κάνετε σύγκριση σε μια κοινωνική ομάδα όπως είναι οι μαθητές από τη μια μεριά και σε άλλα πολιτικά υποκείμενα. Λάθος, άδικο και του πρόχειρο κατά την άποψή μου.
Η κριτική σου δεν είναι αναστοχασμός, είναι ιδεολογική κατεύθυνση που μου υποδεικνύεται. Το μόνο που σε σώνει στο φτωχό μου μυαλό είναι ότι δεν είμαι σίγουρος ότι αν είχες τη δυνατότητα θα μου την επέβαλες κιόλας. Αυτό. Και φυσικά, δεν απάντησες καθόλου γιατί δεν με αποκαλείς συγχυσμένο όταν δεν καίω το σχολείο μου αλλά, ενώ ξέρω, πάω και γαμιέμαι ανοίγοντας ζητήματα ελεύθερίας ακόμη κι αν δεν τα καταφέρνω.
Από μένα τέλος.
Στην απάντηση πουθενά δεν αναφέρεται για εθνική υπερηφάνια που εκφράστηκε από μαθητές (ειπώνεται πως οι μαθητές στη συντριπτική πλειοψηφία έκαναν σούργελο την σοβαροφάνεια των παρελάσεων). Για πατριωτικό χυλό μίλησαμε, για κάποιες κοινωνικές αντιδράσεις εκείνης της ημέρας –όπου όλοι οι «καλοί» χωρούσαν-. Άρα το πρόχειρο και άδικο της κριτικής μας δεν ισχύει. Διάκριση ανάμεσα στη θέση των μαθητών και των υπολοίπων κοινωνικών κομματιών υπάρχει και το καταγράψαμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαφώς στην κριτική μου εμπεριέχεται και η δική μου οπτική, το δικό μου «θα ήθελα να γίνει αυτό», αλλά αυτό δεν αποτελεί επιβολή , ούτε στρατηγική επιβολής, ούτε έπαρση, ούτε καθαρότητα στο βαθμό που μπορώ να αντιλαμβάνομαι τις αντιστάσεις των από κάτω ως δικό μου κομμάτι. Αν αυτό εσύ το θεωρείς υπόδειξη είναι γιατί εκ των προτέρων θεωρείς πως κάποιοι –ανάμεσά τους και μεις- αυτό θέλουν να κάνουν βρέξει χιονίσει, πως επιδιώκουν να στήσουν άμβωνα για τη δικιά τους θεώρηση των πραγμάτων. Κατανοητή η όποια επιφυλακτικότητά σου στο βαθμό που πιθανά ελάχιστα μας γνωρίζεις, αλλά είναι άδικη και πρόχειρη και λάθος και προσβλητική το να μας την πετάς στα μούτρα ως την «καθαρή αλήθεια». Αυτός ο τρόπος σκέψης που δεν συμπεριλαμβάνει την πραγματικότητα των άλλων, είναι που φτιάχνει κουλτούρες «ιδεολογικής καθαρότητας» και ανταγωνισμού και επιβολής.
Τέλος για το ερώτημά σου, αν θεωρείται κάποιος συγχυσμένος επειδή καίει ή δεν καίει το σχολείο του, νομίζω πως η απάντηση είναι απλή και δεν χωράει σε μηχανιστικά σχήματα του «άσπρο-μαύρο». Το να σου πω πως είσαι «συγχυσμένος» ή «υποταγμένος» επειδή δεν καις το σχολείο σου, αυτό θα ήταν μια ιδεολογικοποιημένη υπόδειξη αφ‘ υψηλού. Οι αντιστάσεις στα σχολεία από τους μαθητές γίνονται με πολλούς τρόπους, από τις μοριακές αντιστάσεις της κοπάνας, της ανυπακοής, των αποχών, της κατάληψης κτλ –ανάμεσά τους και το να καις το σχολείο σου-. Το να ιεραρχήσεις και να κρίνεις τις πρακτικές σε βαθμίδες προτεραιότητας και πολιτικής ορθότητας είναι το προβληματικό, είναι μια δασκαλίστικη υπόδειξη από μόνη της. Επαναστατικές ιεραρχήσεις δεν κάνουμε και δεν κάναμε ποτέ, ούτε υποδείξαμε ποτέ «σωστούς δρόμους». Είμαστε θιασώτες εξάλλου του συνθήματος «το νόημα του ανθρώπου το ξέρει μόνο αυτός». Αυτό όμως δεν σημαίνει άρση της κριτικής ή πλήρη αποδοχή κάθε πράξης αλλά κριτική προσπάθεια κατανόησής της. Δεν πιστεύουμε στο «άσπρο-μαύρο» των καταστάσεων όχι γιατί αυτό δεν υπάρχει, αλλά γιατί υπάρχουν ταυτόχρονα πολλές «γκρίζες ζώνες» προσωπικών και συλλογικών αντιστάσεων, που διαλύουν κάθε ηγεμονική προσπάθεια ιδεολογικής καθαρότητας ή χειραγώγησης. Τα κείμενά μας πάντα σε αυτήν την κατεύθυνση είναι.
Πάντως ο τρόπος που αντιμετωπίζεις την κριτική στην κατεύθυνση κάποιων κοινωνικών διαμαρτυριών της 28ης οκτώβρη οδηγεί τελικά στην παύση κάθε κριτικής επειδή δεν χωράει στον δικό σου τρόπο θέασης των καταστάσεων.
γράφετε:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Άλλοι-ες από τις γραμμές της παρέλασης κι άλλοι-ες από τις μικρές πορείες που συνόδευσαν τις παρελάσεις. Κινήσεις διαμαρτυρίας που οι περισσότερες διακατέχονταν από μια σύγχυση στις επιδιώξεις τους και που εκ του αποτελέσματος κατοχύρωσαν την ανάταση ενός λαϊκού πατριωτισμού, μια συνταγή που εδώ και χρόνια δοκιμάζει η αριστερά"
Πού βλέπεις εσύ τη αναγνώριση των μαθητών μέσα στο χυλό;
Εξακολουθείς να μην μου απαντάς, εσύ που μου απαντάς, τί ρόλο παίζει η κριτική σου αφού το νόημα της ζωής το ξέρουμε μόνο εμείς... Δεν καταλαβαίνω τι γράφεις (αν δεν είμαι συγχυσμένος όταν δεν καίω το σχολείο μου τότε γιατί είμαι συγχυσμένος όταν δεν διαλύω τις παρελάσεις;). Και φυσικά δεν έχω πρόβλημα με την κριτική αλλά πρώτα πρέπει να την καταλαβαίνω και το ύφος σου δεν βοηθάει. Επίσης έχω την εντύπωση ότι δεν καταλαβαίνετε τους μαθητές... αλλά συμπεριφέρεστε σαν το ΣΑΣΑ και τους άλλους αριστερούς απλά με διαφορετικό πολιτικό πρόγραμμα.
Εντύπωση γράφω έτσι; Γιατί δεν σας γνωρίζω από κοντά (ζω αρκετά μακριά από την Αθήνα). Μήπως όπως έτσι δεν έχει σημασία από μόνο του το μπλογκ αφού προϋποθέτει την ζωντανή επαφή;
Δεν θα συνεχίσω. Ίσως και να σας αδικώ. Θα παρακολουθώ το μπλογκ σας γιατί έχω κι εγώ τις προσδοκίες μου από οποιονδήποτε επικαλείται την αυτονομία και την ελευθερία εδώ και τώρα.
ΥΓ. για μένα δεν έχει σημασία αν θα δημοσιεύσετε αυτό το σχόλιο ή όχι. Αν κρίνετε ότι έχει για σας κάντε όπως νομίζετε.
Νομίζω πως φτάνουμε σε επικοινωνιακό αδιέξοδο, αναμασώντας τα ίδια επιχειρήματα, απλά γιατί απαντάς σε άλλο κείμενο από αυτό που γράψαμε και τα σχόλια που το ακολουθούν. Γράψαμε πως οι περισσότερες από τις διαμαρτυρίες (πρόσεξε το περισσότερες -όχι όλες-) κατέληξαν στον να αφομοιωθούν από τον πατριωτικό χυλό της αριστεράς. Αυτό είναι θέση. Αυτό πιστεύουμε, αυτό καταθέτουμε προς διερώτηση και κριτική. Η σύγχυση -ως μήνυμα των περισσότερων διαμαρτυριών- είναι στις επιδιώξεις (όπως γράφουμε) και δεν κατακεραυνώνουμε μαθητές και μη ως "συγχυσμένους και υπερπατριώτες".
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πραγματικότητα όμως είναι πως μέσα σε αυτό που εξελίχθηκε την 28η Οκτωβρίου βρήκαν χώρο και όλα τα κατακάθια της ακροδεξιάς και της πατριωτικής αριστεράς (είτε επιτόπου είτε εκ των υστέρων). Και αυτό είναι κάτι που δεν γίνεται να προσπεράσουμε. Αυτό αναφέρουμε.
Νομίζω ότι το κείμενο είναι αρκετά διακριτικό στο να μην πετάει "κοσμητικά επίθετα" σε όσους διαμαρτυρήθηκαν εκείνη τη μέρα. Ούτε «συγχυσμένοι» υπάρχουν στο κείμενο, ούτε «αφελείς», ούτε «υπερπατριώτες» ούτε δεν ξέρω και γω τι άλλο. Δεν είναι τυχαίο αυτό –γιατί ανταποκρίνεται στη συνολικότερη αντίληψή μας για τους κοινωνικούς και ατομικούς αγώνες διαμαρτυρίας (ή και ελευθερίας). Ακριβώς επειδή σε πολλές περιπτώσεις την 28η Οκτώβρη, η κοινωνική διαμαρτυρία ακροβατούσε στα μηνύματα και τα νοήματά της, αποφύγαμε τους εύκολους χαρακτηρισμούς. Αν γινόταν το αντίθετο, θα ήταν κατανοητή η διαφωνία σου, γιατί πλέον δεν είναι. Και επειδή μιλάμε για κριτική και κοσμητικά επίθετα, εσύ με μεγάλη ευκολία μπορείς να κάνεις "κριτική" στον epipro λέγοντας πως συμπεριφέρεται ως ένα άλλο ΣΑΣΑ. Αλήθεια αυτή η "κριτική" είναι θεμιτή και άδολη και συ δικαιούσαι ως αγνό πολιτικό υποκείμενο να την χρησιμοποιείς; Το να ντύνεις τον epipro με τέτοια κοσμητικά επίθετα και γενικεύσεις –επειδή σε ένα (επαναλαμβάνω το ένα) από τα κείμενα του είχες χοντρές διαφωνίες, θυμίζει ως πρακτική τις «ομορφότερες μέρες» του κνιτισμού και των ιεροκηρύκων.
Για το «δεν καταλαβαίνουμε τους μαθητές» είναι λίγο άστοχο, αφού μεταξύ μας υπάρχουμε πολλοί μαθητές (και πολλοί πρόσφατα «αποασυλοποιημένοι» από τα σχολικά ιδρύματα). Μάλλον εσύ θέλεις να δεις τους «μαθητές» με έναν τρόπο. Οι μαθητές δεν είναι ένα πράγμα, παρόλο που βιώνουν μια κοινή συνθήκη: αυτή του σχολικού εκβιασμού, της οικογενειακής «προστασίας» κτλ. Δεν είναι άβουλα όντα, ούτε έρμαια των περιορισμών. Πολλές φορές είτε συλλογικά είτε ατομικά, έχουν γράψει φοβερή ιστορία ελευθερίας. Υπάρχουν όμως και μαθητές οι οποίοι διασκεδάζουν κυνηγώντας πακιστανούς. Το λέω αυτό κάνοντας ένα πρόχειρο και εύκολο σχήμα αντιπαράθεσης, θέλοντας να τονίσω πως μέσα στην «κοινή μοίρα» που βιώνουν οι μαθητές και οι μαθήτριες, κάθετι που πράττουν δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της «κοινής μοίρας» τους, αλλά και των ατομικών και συλλογικών τους επιλογών.
Τέλος σου επαναλαμβάνω πως δεν υπάρχει "λίστα σύγχυσης". Μπορείς να καις ή να μην καις το σχολείο σου όντας "συγχυσμένος". Το να το κάψεις δεν σε κάνει λιγότερο ή περισσότερο "συγχυσμένο", όπως και να διαλύσεις μια παρέλαση (όσο όμορφο και να ήταν αυτό), με ενδιαφέρει η πράξη αντίστασης που καταθέτεις και η αντίληψή της. Δεν υπάρχει ιεράρχηση εκ των προτέρων ορθών τρόπων αντίστασης. Μπορώ όμως να κρίνω το αποτέλεσμα της πράξης σου που με αφορά και αυτό δεν είναι στρατηγική επιβολής. Απλά πράγματα, στο βαθμό που γίνονται σε ένα κοινό πλαίσιο αξιών και έχουν στόχευση την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση, χωρίς διαθέσεις επιβολής ή ανάδειξης πολιτικών πρωτοποριών και «σωστών δρόμων».
Το "ότι το νόημα του ανθρώπου το ξέρει μόνο αυτός", σου επαναλαμβάνω δεν σημαίνει παύση της κριτικής. Δεν γεννηθήκαμε για να σέρνουμε τις μοναχικότητές μας σε παράλληλους μονόδρομους με τους υπόλοιπους. Αυτό είναι το μεταμοντέρνο πρόταγμα του lifestyle.
διαολίζομαι γιατί νομίζω ότι δεν υπάρχει κανένα επικοινωνιακό αδιέξοδο. Μου απαντάς κανονικότατα κι ένας διάλογος (από τον οποίο είχα κάθε διάθεση να αποσυρθώ διατυπώνοντας τις προσδοκίες μου) συνεχίζεται. Πώς διαχωρίζεις το υποκείμενο από τις πράξεις του; Αν μια πράξη μου είναι συγχυσμένη τότε πάνω στο συγκεκριμένο είμαι συγχυσμένος άρα προκύπτει μια χαρά ο χαρακτηρισμός. Απλή λογική επαγωγή. Το συμπεριφέρεστε σαν το ΣΑΣΑ είναι μεταφορά. ΣΑΝ το ΣΑΣΑ. Δεν γράφω ότι είστε το ΣΑΣΑ ακριβώς γιατί παρακολούθησα όλο το μπλογκ σας πριν φιλοξενηθώ. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου τόσο χαζό να μην μαθαίνω σε ποιόν θα απευθυνθώ. Απλά στα σημεία που γίνεται κριτική πάνω στην πράξη γινόμαστε πιο κατανοητοί γιατί στα θεωρητικά δεν υπάρχει κανένα τέτοιο ρίσκο. Και όταν είδα πώς διαβάσατε την πράξη των μαθητών στραβωσα. Αλήθεια με παραξενεύει η παρουσία μαθητών ανάμεσά σας και η τόσο αντιπροσωπευτική σας απάντηση. Συμφωνούν οι μαθητές με όλα όσα γραφεις; Εσύ είσαι μαθητής; Δεν σου ζητάω βιογραφικό αλλά περίμενα ότι το κείμενο θα ήταν διαφορετικό αφού το γράφουν μαθητές. Συγνώμην που μου βγαίνει μια επιθετικότητα αλλά πνίγομαι μέσα στους χυλούς. Δεν έχει κανείς το δικαίωμα να μου παίρνει το πρόσωπο. Και ως μαθητές απ' ότι νιώθω (όχι ως αντιπρόσωπος) έχουμε κουραστεί από το κούνημα του δάχτυλου. Δεν περιμένω απάντηση, έτσι κι αλλιώς για πίκρα μιλάω. θα μου περάσει και ίσως δω με καθαρότερα μάτια ότι αξίζει να ιδωθεί. Πολλά άσχημα πράγματα γίνονται αυτή την εποχή και δεν χρειάζεται να ασχοληθείτε με την αφεντιά μου. Εκεί που είναι να συνατηθούμε θα συναντηθούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Συγχυσμένε", μου φαίνεται πως κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις. Παρακολουθώ τον διάλογο και αδυνατώ να καταλάβω το ύφος σου. Τί ερωτήσεις είναι αυτές που κάνεις; Βιογραφικά ζητάς τελικά, αλλά για τον εαυτό σου θεωρείς πως είσαι άσπιλος και σωστός και όλοι οι άλλοι προβληματικοί και δάσκαλοι και καπελωτές. Από τη μία λες πως δεν τελικά λες τον επιθετικπό προσδιορισμό ΣΑΣΑ και από την άλλη "παραξενεύεσαι" που μαθητές συμφωνούν με το κείμενο(ναι ξέρω κάποιοι μεγάλοι τους τα λένε και αυτοί είναι πρόβατα). Εσύ τί είσαι δηλαδή; Η φωνή όλων των μαθητών που θα υποδείξεις τί είναι το σωστό; Και όλοι οι άλλοι απλά κουνάνε δασκαλίστικα το δάχτυλο; Οι μαθητές δηλαδή που συμφωνούνε με αυτό το κείμενο τί είναι; Παραστρατημένοι και πρόβατα; Είναι μαθητές ή μονο εσύ έχεις το δικαίωμα να μιλάς ως μαθητής; Μεγαλίστικη άποψη έχεις για τις ιδέες σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν, μπορεί να είσαι συγχισμένος και μια δράση σου να είναι ξεκάθαρη. Μπορείς να είσαι ξεκάθαρος και μια δράση σου να είναι συγχισμένη. Αυτό δεν σε μετατρέπει συνολικά σε συγχισμένο ή ηλίθιο. Κάθετί που κάνουμε κρίνεται και από αυτό που αφήνει ως νόημα στην κοινωνία. Εγώ γούσταρα αυτό που έγινε από τα παιδιά στην Ξάνθη και δεν γούσταρα αυτό που έκαναν τα παιδιά στη Νίκαια πχ. Συνολικά αυτό που έγινε εκέινη τη μέρα θα το έβαζα σε μία παράφραση γνωστού γνωμικού: όποιος μπλέκεται με τις ελληνικές σημαίες τον τρώνε και οι κότες.
γενικός δε νομίζω ότι υπάρχουν πολλά να συμπληρωθούν, απλά μια παρατήρηση. Στον επιθετικό προσδιορισμό και γενικότερα στον Θερσίτη, δε διακρινόμαστε σε "μεγάλους και μιρκους", "μαθητές και φοιτητές", "έλληνες και ξένους" κτλ κτλ. Τα κείμενα είναι αποτέλεσμα συλλογικών συνθέσεων. Οι απαντήσεις που δίνουμε σαν epipro το ίδιο. Το εάν αυτό που γράφεται, το γράφει μαθητής, φοιτητής ή εργαζόμενος είναι ανευ σημασίας εφ' όσων το περιεχόμενο των απαντήσεων, τους καλύπτει όλους. Είναι σαφές πως όταν γράφεται ένα κείμενο δεν πατάμε ένα γράμμα ο κάθε ένας για να είναι γραμμένο από όλους... Επίσης κανείς δεν είπε ότι στον epipro γράφουν μόνο μαθητές, παρ' ότι έχουν φιλοξενηθεί και κείμενα γραμμένα αποκλειστικά από μαθητές. Όπως προείπα "Ο επιθετικός προσδιορισμός είναι μια απόπειρα του Θερσίτη στην κατεύθυνση της επικοινωνίας και της συνάντησης των αρνήσεων ενάντια στην προσταγές τις σχολικής πραγματικότητας και κάθε είδους καταπίεση. (...)"
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρακολουθώ το διάλογό σας και πραγματικά είναι άξιο απορίας πώς γίνεται ένας μαθητής σαν αυτόν που υπογράφει ως "συγχυσμένος" να γράφει τόσο μα τόσο τεκμηριωμένα, σαν να έχει εδώ και χρόνια διαμορφώσει την πολιτική του προσωπικότητα, σαν να έχει πραγματοποιήσει εκτενή και χρόνια φιλοσοφική μελέτη των ιστορικών συνθηκών ελευθερίας κι ανελευθερίας, με έναν τρόπο θυμωμένο αλλά με αρκετό αυτοέλεγχο των γραφόμενών του, με αρκετή μαεστρία τόσο στην αναγνώριση αυτού του blog κι άλλο τόσο στην εμπάθεια απέναντί του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε (ίσως και σύντροφε), αν οι μαθητές δεν μπορούν να τοποθετηθούν σε κανένα επαναστατικό καλούπι, τότε προφανώς - πρέπει να αναγνωρίσεις, πως δεν μπορούν να χωρέσουν ούτε στο δικό σου.
Κι επειδή πραγματικά δεν θέλεις να καταλάβεις τις προθέσεις και τα μηνύματα αυτής της δημοσίευσης (όσο κι αν αυτό έχει επιχειρηθεί με τις απαντήσεις στα ρητορικά ερωτηματά σου με τον πιο κατανοητό τρόπο και πιθανώς ακατανόητο για κάποιους μαθητές), επειδή δε θέλεις να μας αντιπροτείνεις πώς αυτά τα κινήματα που κι εσύ επικαλείσαι δε θα καταλήξουν στο πιο εύκολο καταφύγιο των αδυνάμων (αυτό του πατριωτισμού), επίτρεψέ μου να σου ζητήσω, να μην είσαι απλά παρατηρητής των θέσεων και της κριτικής των άλλων αλλά να γίνεις ο ίδιος παραγωγός των θέσεών σου όχι ετεροκαθοριζόμενος αλλά υπερασπιζόμενος τα απελευθερωτικά χαρακτηριστικά που μπορεί για σένα να εμπεριέχονται στα εθνικά ιδεώδη, στις παρελάσεις, τα λάβαρα, τα εμβατήρια....
Ξεμαθητή, έγραψα ότι δεν ζητάω βιογραφικό και δεν έγραψα ότι είμαι άσπιλος. Απλά για κάποιον που είναι εκτός σχολείου είναι εύκολο να ξεπεράσει κάποια κίνηση που για κάποιους μαθητές ήταν σημαντική (και περίμενα έναν ενθουσιασμό). Τα άλλα που μου χρεώνεις στα επιστρέφω γιατί δεν με αφορούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ίδιο έχω να πω και στον επι-προ. Δεν έγραψα πουθενά για καπέλωμα. Κρίμα την αναστάτωση.
Ανώνυμε λυπαμαι που είμαι περισσότερο πνευματικά ώριμος για την ηλικία μου. Μου έχει κοστίσει αυτό είναι αλήθεια. Δεν καταλαβαίνω εσύ με τί παραπάνω με χρεώνεις βέβαια αλλά δεν με ενδιαφέρει ούτε η άποψή σου ούτε η ψυχολογική σου διάγνωση. Θεωρώ το σχόλιό σου το χειρότερο.
Από μένα τέλος. Οριστικά.
συγχυσμένε πραγματικά νομίζω πως δε διαβάζεις τα σχόλια. Έχεις "κάτι" στο μυαλό σου που θεωρείς ότι θα σου απαντηθεί εκ των προτέρων και ότι απάντηση και να πάρεις εσύ βλέπεις αυτό το "κάτι" μέσα σε αυτήν. Ρώτησες κάτι για τους μαθητές και σου απάντησα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΡώτησες κατά λέξη "Αλήθεια με παραξενεύει η παρουσία μαθητών ανάμεσά σας και η τόσο αντιπροσωπευτική σας απάντηση. Συμφωνούν οι μαθητές με όλα όσα γραφεις; Εσύ είσαι μαθητής; "
Το οποίο είναι σαφέστατο ότι μιλάς για καπέλωμα και ας μην χρησιμοποιείς τη λέξη. Παρ' όλα αυτά η δική μου απάντηση δεν περιέχει καθόλου τέτοιο ύφος και σου απάντησα ξεκάθαρα πως λειτουργεί ο epipro. Τόσο ξεκάθαρα που εάν διάβαζες λίγο ποιο προσεκτικά και λιγότερο προκατειλημμένα θα έβλεπες ότι η απάντηση που πήρες περιείχε από το "λίγα λόγια για τον επιθετικό προσδιορισμό" copy paste.
Υ.Γ: "Απλά για κάποιον που είναι εκτός σχολείου είναι εύκολο να ξεπεράσει κάποια κίνηση που για κάποιους μαθητές ήταν σημαντική (και περίμενα έναν ενθουσιασμό)"
Παρ' όλα αυτά εμείς ξέρουμε και κάποιους μαθητές που δεν ενθουσιάστηκαν γενικά με τις κινήσεις όπως εσύ, αλλά τις διέκριναν και τις έκριναν. Τις διέκριναν γιατί "Κάποιες ήταν ήπιες κάποιες καθόλου, κάποιες άγριες, κάποιες χαρούμενες, κάποιες βαρετές, κάποιες πολύ συγκεκριμένες αλλά και κάποιες συγχυσμένες. Αλλο πράγμα έγινε στην Ξάνθη, άλλο στους Αγιους Ανάργυρους, άλλο στο Ηράκλειο, άλλο στη θεσσαλονίκη, άλλο στο Χολαργό, άλλο στο Αιγάλεω, άλλο στις Σερρες κτλ..." Με κάποιες όπως αυτές στην Ξάνθη ενθουσιάστηκαν και κάποιες όχι.
Βέβαια, εσύ (δήθεν συγχυσμένε μαθητή) είσαι ο ώριμος κι εμείς οι ανώριμοι. Εσύ μπορείς να κρίνεις τις γνώμες των άλλων εμείς δεν μπορούμε να κρίνουμε τη γνώμη τη δική σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ δύνασαι να ρωτάς αν υπάρχουν μαθητές στον επιθετικό προσδιορισμό, εμείς δεν μπορούμε να ρωτάμε αν εσύ είσαι μαθητής.
Εσύ μπορείς να χαρακτηρίζεις τις απαντήσεις των άλλων, οι άλλοι δεν μπορούν να χαρακτηρίζουν τις απαντήσεις τις δικές σου.
Συγγνώμη κι όλας, αλλά ποιος νομίζεις πως είσαι? Η αυθεντία εκείνη που θα υποδείξει τί τελικά ήταν σημαντικό για τους μαθητές? Κι επιτέλους απάντησέ μας, όχι για τους μαθητές που επικαλείσαι αλλά για εσένα τον ίδιο, υπάρχει κοινωνικός και ταξικός αγώνας κάτω από εθνικά λάβαρα και σημαίες, υπάρχει κοινωνικός και ταξικός αγώνας ανάμεσα σε στοιχήσεις, στρατιωτικούς βηματισμούς και χακί εμβατήρια?