...από μαθητές/τριες για αναγραφή συνθημάτων σε τοίχους σχολείου της Αγίας Παρασκευής.
"Καλημέρα συγκρατούμενε, εε.. συμμαθητή..
κάθε μέρα μπαίνεις σε ένα χώρο περιτριγυρισμένο από κάγκελα γεμάτο κανόνες για τους οποίους δε ρωτήθηκε ποτέ η γνώμη σου, και με άκρως ιεραρχική δομή (καθηγητές ανώτεροι-μαθητές κατώτεροι). Σε διατάζουν ναπροσέχεις να διαβάζεις, να μην είσαι αφηρημένος, να μην μιλάς, να μην τρως/πίνεις, να μην ακούς μουσική, να μην κάθεσαι "περίεργα" κτλ. ανάλογα με τα βίτσια του κάθε καθηγητή. Και φυσικά αν δεν υπακούσεις η τιμωρία θα είναι μία προσβολή, ένα χαμηλός βαθμός μία απουσία ή μία αποβολή. Ταυτόχρονα σε "διδάσκουν" μιά σειρά από τεχνοκρατικές μαλακίες οι οποίες δε θα σου χρησιμεύσουν καθόλου ως άνθρωπος, παρά μόνο ως επαγγελματίας (ούτε κει βέβαια, αφού θα μείνεις άνεργος κατά πάσα πιθανότητα).
-"Πρέπει να σέβομαι τον καθηγητή μου, είναι ανώτερος. Δεν είμαστε ίσοι και όμιοι." Για ποιόν λόγο να σεβαστείς έναν άνθρωπο που στον φέρανε μία μέρα και χωρίς να σε ρωτήσουν και σου είπαν "ιδού η εξουσία"; Εσύ τον επέλεξες;
-" Είναι μεγαλύτερός μου" Ε και; Εσύ φταις που γεννήθηκες λίγα χρόνια αργότερα;
-"Έχει παραπάνω γνώσεις από μένα, είναι πιό μορφωμένος, και ξέρει περισσότερα". Κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υποτάσσεσαι; Ξέρεις τι άνθρωπος είναι; Που ξέρεις εσύ όταν γυρνάει σπίτι του αν δέρνει τα παιδιά του ή αν κοιμάται με μαθήτριες -αν είναι άνδρας- ή αν διακινεί ναρκωτικά κτλ; Ε λοιπόν όχι, δεν τον σέβεσαι μόνο και μόνο λόγω των τεχνοκρατικών του γνώσεων ή λόγω των εμπειριών που ισχυρίζεται ότι κατέχει.
-"Αν δεν υπάρχει εξουσία στην τάξη, θα υπάρξει χάος" Γιατί, έχει δοκιμαστεί ποτέ σε τάξη εναλλακτικός τρόπος μαθήματος και απέτυχε;
Θα αναρωτιέσαι εύλογα: "Και τι πειράζει που γίνονται αυτά; Μόνο έτσι θα πάει μπροστά η κοινωνία". Όχι. Έτσι θα πάει μπροστά το Σύστημα, όχι η κοινωνία. Σε μαθαίνουν κα υπακούς στην οικονομική και πολιτική ελίτ, στο καθεστώς. Γιατί; Διότι η επιβίωσή τους εξαρτάται από τον υποταγή σου. Πώς γίνεται αυτό; Είναι απλό: Από νιάνιαρο σε υποτάσσουν σε κάθε μορφής εξουσία. Από τη στιγμή που θα υποταχθείς στους καθηγητές σου, είσαι έτοιμος να υποταχθείς σε οποιοδήποτε σκουλήκι αντανακλά εξουσία. Γιατί όταν είσαι 7,12,16,18 χρονών υποτάσσεσαι στους καθηγητάδες σου, στα 25,35,40 σου θα υποτάσσεσαι στο αφεντικό σου. Και μία γαμημένη ζωή θα υποτάσσεσαι στην εξουσία και στο Σύστημα χωρίς να τολμάς να αγωνιστείς για την ελευθερία.
Θεωρείς τον εαυτό σου μη υποταγμένο; Την επόμενη φορά που θα σου πει καθηγητής "γιατί δεν διάβασες;" απάντα ήρεμα, σαν να μίλαγες στον καθένα "Δε σε αφορά". Όταν σε διατάξει π.χ. να πιείς νερό μέσα στο μάθημα, απάντα " Και ποιός είσαι συ που θα μου πεις τι να κάνω;" Έχεις τα κότσια; Γιατί αν δεν τα έχεις, μάλλον δεν είσαι τόσο ελέυθερος όσο νομίζεις.
Με λίγα λόγια, το σχολείο είναι ένας φασιστικός εξουσιαστικός μηχανισμός που φυλακίζει τα παιδιά στα κελιά του. Σε αποχαυνώνει, σε μιζεριάζει, σε παθητικοποιεί, σε σαπίζει. Οι καθηγητές αναλαμβάνουν ρόλο μπάτσων, σπαίρνοντας καθημερινά την τρομοκρατία και υποβιβάζοντας όποιον έχει τα κότσια να τους "την πει". Σε μαθαίνουν στην πειθαρχία, στην εγκράτεια και στην ιδέα ότι οι ιεραρχικές σχέσεις είναι όχι απλά φυσιολογικές, αλλά και απαραίτητες. Το έργο τους ολοκληρώνεται εκεί που εσύ θεωρείς πλεόν ότι όλα αυτά είναι νορμάλ και ότι όσα διαβάζεις τώρα είναι υπερβολές. Σου γαμάνε την ψυχή για 12 χρόνια και μετά σε σπρώχνουν στην αγορά εργασίας για να δουλέψεις σαν είλωτας προκειμένου να φουσκώσεις τις τσέπες της άρχουσας τάξης (Ποιό κοινωνικό έργο και πράσινα άλογα; Όταν βγείς στην αγορά εργασίας θα καταλάβεις και θα θελήσεις να ξεράσεις από αηδία με αυτά που γίνονται).
Έτσι λοιπόν και μεις, ως μία ελάχιστη ένδειξη αντίδρασης αλλά κυρίως ως μία προσπάθεια αφύπνισης των συμμαθητών μας, εισήλθαμε στο 4ο ΓΕΛ Αγίας Παρασκευής το Σάββατο 31/3/12 και το γράψαμε με συνθήματα. Το σχολείο ήταν φρεσκοβαμμένο και κάλυπτε όλα τα συνθήματα που είχαν γραφτεί στο παρελθόν. Θύμιζε ακόμα περισσότερο φυλακή και τώρα του δώσαμε άλλη όψη. Εξακολουθεί να είναι φυλακή, όμως κοιτάζοντάς το κανείς θα καταλάβει ότι μες στα σχολικά κελιά υπάρχουν μερικοί μαθητές που αρνούνται να υποταχτούν, που αγωνίζονται για την ανατροπή του κράτους και του καπιταλισμού με πάθος και όνειρα για έναν κόσμο μακριά από εξουσίες και πειθαρχίες. Είναι αυτά τα άτομα που θα δεις στο δρόμο να πολεμάνε για την ελευθερία, που στην ειδήσεις χαρακτηρίζονται "τρομοκράτες, κουκουλοφόροι και βάνδαλοι", που οι φάτσες τους φιγουράρουν στα γραφεία της αστυνομίας. Είναι αυτά τα άτομα που επέλεξαν συνειδητά την ανοιχτή σύγκρουση με το Σύστημα μακριά από ρεφορμιστικές ψευδαισθήσεις. Δεν πρόκειται για μία δήθεν εφηβική επανάσταση. Και θα μας βρίσκουνε πάντα μπροστά τους, σε κάθε τους βήμα.
Προφανώς αυτή μας η κίνηση δεν αποτελεί σοβαρό πλήγμα για το καθεστώς και θεωρούμε ότι ο αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση πρέπει να κλιμακωθεί και να αποκτήσει άλλες διαστάσεις. Ωστόσο η ενέργειά μας προοριζόταν για την αφύπνιση των συμμαθητών μας και αυτό είναι όλο.
Το σύστημα της διδασκαλίας,
είναι η διδασκαλία του συστήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου