ένα κειμενο γραμμένο από μαθητές που μοιράζεται σε σχοεία του Καματερού και των Αγίων Αναργύρων:
ΟΙ ΜΑΘΗΤΟΩΡΕΣ ΜΙΖΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΕΣ
ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΡΙΕΡΑΣ ΓΕΜΑΤΑ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
Τι πιο βασανιστικό από τις προστακτικές της σχολικής πραγματικότητας; Εφτά ώρες μιζέριας στις αίθουσες της πλήξης, με «πλάκωμα» αποστειρωμένων πληροφοριών. Έπειτα διάβασμα, φροντιστήριο, πίεση από τους γονείς για αύξηση της βαθμολογίας. Η ίδια θλιβερή καθημερινότητα. Η ακατάπαυστη βαβούρα των πανελλαδικών σε τραγανίζει προσπαθώντας να σε πείσει πως οι πραγματικές αξίες της παιδικής και εφηβικής σου ηλικίας κρύβονται στα «πολυπόθητα» χαρτιά τεκμηρίωσης της ορθής αποτύπωσης παπαγαλίας στα σχολικά κελιά. Η χαρά της δημιουργίας, της συνεύρεσης με φίλους-ες, του έρωτα, της παρέας, μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα στη θέα των πανελλαδικών. Η φρίκη σε κυριεύει: «διάβασμα γρήγορα»
Αν αμφισβητήσεις την εξουσία του καθηγητή, φανείς απείθαρχος-η στις «διαταγές» των ειδικών, αναθεματίζοντας το θεσμό του σχολείου, τα ποινολόγια έρχονται. Η σχολική γραφειοκρατία έχει τους τρόπους να σε βάλει σε τάξη. Ένα σωρό καταναγκασμοί επιχειρούν να σε κάνουν άβουλο στρατιωτάκι.
Οι βάσεις μπαίνουν από τα πρώτα στάδια της εκπαίδευσης. Με τα δίπολα καλών-κακών, έξυπνων-χαζών μαθητών-τριών μέσω βαθμοθηρικών διαδικασιών, αναπαράγεται η ανισότητα, ο ανταγωνισμός και άλλα σιχάματα του αστικού πολιτισμού. Ουσιαστικά η κρατική εκπαίδευση είναι μια προπαρασκευαστική μηχανή ένταξης των μαθητευόμενων στην ταξική κοινωνία.
Αυθεντίες-καθηγητές, κηδεμόνες, διευθυντές, αντιπρόσωποι 15μελών συμβουλίων και εσύ το υποτελές στοιχείο στην σχολική μονάδα, όπου επιχειρεί να αντεπεξέλθει στη μίζερη και καταπιεστική πραγματικότητα. Πάνω στην ιεραρχία έχει δομηθεί όλη η εκπαιδευτική διαδικασία, μέσα από ρόλους και διαχωρισμούς
Εν τέλει, ο στόχος τους είναι η μετατροπή σου σε πειθαρχημένο όργανο, προσκυνημένο στις ανάγκες της παραγωγής που θα ενταχθείς αργότερα. Οι γνώσεις που σου «παρέχουν» αφορούν αποκλειστικά την επαγγελματική σου κατάρτιση. Η μαθητική σου ηλικία θα χαραμιστεί εστιάζοντας σε αυτές τις γνώσεις με μόνο σκοπό να αποτελέσεις γρανάζι στην καπιταλιστική μηχανή.
Ίσως και ελάχιστοι να καταφέρουν να αποκτήσουν χρήματα πατώντας σε πτώματα άλλων. Είναι αυτοί που παίζουν το ρόλο του ρουφιάνου μέσα στο σχολείο, που γλείφουν τους καθηγητές, που εναντιώνονται στις καταλήψεις, που κρατούν εθνικά λάβαρα στις παρελάσεις. Τα παιδιά της σφαλιάρας, ίσως κάποτε γίνουν αφεντικά.
Η απάντηση από την πλευρά των μαθητών, είναι η κατάληψη. Μια απόπειρα οικειοποίησης του χώρου τους και μια στιγμή ελευθερίας από την σχολική βαρβαρότητα. Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερες καταλήψεις σχολείων απέκτησαν πολιτικά χαρακτηριστικά. Ορισμένες φορές έγιναν ορμητήρια δράσεων στις εκάστοτε περιοχές, με κατειλημμένα δημαρχεία, εκδηλώσεις, πορείες, μαθητικές συναυλίες, να διαταράσσουν την κοινωνική ειρήνη και ομαλότητα. Μάλιστα, είδαμε μαθητές/τριες να πραγματοποιούν παρεμβάσεις στις «εθνικές εορτές» φασιστικής και μιλιταριστικής προπαγάνδας των σχολείων, να δημιουργούν αυτοοργανωμένες και αντιιεραρχικές συνελεύσεις απέναντι στην αντιπροσώπευση 5μελών και 15μελών συμβουλίων και ένα σωρό άλλα παραδείγματα ανυπακοής και αντίστασης.
Σημείο ορόσημο η εξέγερση του Δεκεμβρίου 2008 και η στάση χιλιάδων μαθητών στο δρόμο. Τι πιο όμορφο και μαγικό, η μιζέρια των σχολικών κελιών να θάβεται κάτω από τόνους μαρμάρων, που εκσφενδονίζονταν στις δυνάμεις καταστολής;
Αδιαμφισβήτητα, το καλύτερο μάθημα είναι αυτό της σύγκρουσης και του οδοφράγματος. Οι μαθητές και οι μαθήτριες αποτελούν κοινωνικό κομμάτι και οι επιλογές των οικονομικών και πολιτικών διαχειριστών της εξουσίας τους πλήττει. Δεν είναι μόνο οι αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση του Αρσένη και της Γιαννάκου, της Διαμαντοπούλου και άλλων σκυλιών της Δημοκρατίας. Είναι οι καθημερινές επελάσεις του ντόπιου και υπερεθνικού κεφαλαίου, η φτώχεια και η εξαθλίωση που διευρύνεται σε όλο και περισσότερα κοινωνικά κομμάτια αυξάνοντας τις ήδη μεγάλες οικονομικές ανισότητες. Είναι ο «ξένιος Ζευς» και ο θεσμικός ρατσισμός, τα ξεφτιλισμένα φασιστοειδή της χρυσής αυγής, είναι τα μικρά και μεγάλα αφεντικά που εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους ντόπιους ή μετανάστες, είναι οι μπάτσοι που τους φυλάνε. Όλος αυτός ο συρφετός δεν αφήνει αδιάφορους τους/τις μαθητές-τριες που βλέπουν το μέλλον τους να χαραμίζεται σε άχρηστα κωλόχαρτα.
Η αληθινή γνώση θα διοχετευτεί πάνω από τα συντρίμμια του γερασμένου αυτού κόσμου. Όταν η μόρφωση και η γνώση θα έχουν περάσει στα χέρια μας και τα κράτη θα είναι μαύρες σελίδες στην ανθρώπινη ιστορία. Σε αυτή τη κατεύθυνση επιβάλλεται να δημιουργήσουμε στο υπάρχον τα δικά μας αναχώματα, τους δικούς μας κοινωνικούς πειραματισμούς, για το πώς θα θέλαμε το μοίρασμα της γνώσης.
Αυτοοργανωμένα μορφωτικά εγχειρήματα έχουν αρχίσει να ξεπροβάλλουν σε όλο και περισσότερες καταλήψεις και στέκια του αναρχικού χώρου, απέναντι στα κυρίαρχα μαθησιακά πρότυπα. Απόπειρες συλλογικής εκμάθησης πραγμάτων που μας ενδιαφέρουν, δίχως διαχωρισμούς σε ειδικούς και αδαείς, δίχως επιβολή χρηματικού αντιτίμου. Η εξάπλωση της αυτομόρφωσης από τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους δεν έχει στόχο να λειτουργήσει ως προέκταση της κρατικής εκπαίδευσης, αλλά ως ανάχωμα, βάζοντας –εδώ και τώρα- τις υποδομές εκείνες που θα αντικαταστήσουν τον σημερινό ρόλο της μόρφωσης. Δηλαδή, με όρους αλληλεγγύης και αμοιβαιότητας, συλλογικά, να μοιραστούμε τις γνώσεις μας, φτύνοντας τις σημερινές συνθήκες που προσδίδουν στην μόρφωση χαρακτήρα επαγγελματικού προσανατολισμού. Μακριά από εμπορευματικές σχέσεις και εξουσιαστικές λογικές. Δίχως ρόλους και ιεραρχίες.
ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΚΑΤΕΡΓΑ,
ΜΕ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ, ΑΝΤΙΙΕΡΑΡΧΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ
ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΔΙΑΛΛΑΓΗ ΜΕ ΤΗΝ ΣΧΟΛΙΚΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ,
ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΜΑΣ,
ΞΥΛΟ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΝΑΖΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ
ΝΑ ΟΠΛΙΣΤΟΥΜΕ ΜΕ ΛΥΣΣΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ
ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ
Κάποιοι μη πειθαρχημένοι μαθητές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου