Kείμενο από τους "Ανεξάρτητους μαθητές"

Ξυπνητήρι. Υποχρεωτικό εγερτήριο. 6.30 η ώρα. Ετοιμάζομαι στα γρήγορα. Πρέπει να βιαστώ για να προλάβω. Χτυπάει το κουδούνι. Προσευχή. Κάθε πρωί η ίδια ρουτίνα. Στοιχίζομαι με τα υπόλοιπα πρόβατα. Όλοι με στραβοκοιτάζουν επειδή έχω τα χέρια στις τσέπες και δεν κάνω σταυρό. Δεν είμαι δούλος κανενός Θεού ή ανθρώπου. Έπαρση σημαίας. Βλέπω αυτόν το «πανίερο» γαλανόλευκο κουρελόπανό τους να υψώνεται. Μερικά εκ των προβάτων βουρκώνουν από συγκίνηση. Έτσι τους εκπαίδευσαν. 1η ώρα Ιστορία. Η τάξη βουβή. Ο καθηγητής παραληρεί. Εθνικοί αγώνες, εθνική αντίσταση, κουβέντα όμως για τους αντάρτες. Τιμή στους αγωνιστές που έσφαξαν και βασάνισαν τον αλλόγλωσσο «εχθρό» στο όνομα της πατρίδας. «Ήρωες». Μερικοί μαθητές εκπαιδευμένοι, καθώς είναι, τα αποστηθίζουν άκριτα και τα δέχονται ως θέσφατα. Άλλοι πάλι, αυτοί που πριν δάκρυζαν από συγκίνηση, φουσκώνουν από περηφάνια για τα ηρωικά κατορθώματα των προγόνων τους και συμπληρώνουν τον καθηγητή με εθνικιστικές ιστορίες που άκουσαν από τα σπίτια τους. Ο καθηγητής εκστασιασμένος που βρήκε πρόθυμο ακροατήριο βγάζει από την τσάντα του ένα βιβλίο, το οποίο του το πούλησε κάποιος φωνακλάς στην τηλεόραση. Το κουδούνι δυστυχώς για αυτούς χτύπησε. Ευτυχώς για μένα, γιατί θα έχανα τα λογικά μου με αυτή την παρωδία. 

2η ώρα Θρησκευτικά. Τα χεράκια σταυρωμένα στο θρανίο και τα αυτιά ορθάνοιχτα να ακούσουν τις μεγάλες αλήθειες που έχουν χιλιοειπωθεί ήδη από την Γ΄ Δημοτικού. Ο καθηγητής των Θρησκευτικών πλημμυρισμένος από το εθνικό συναίσθημα, εθνική γιορτή σήμερα βλέπεις, τονίζει το στήριγμα που βρήκαν οι αγωνιστές στον Θεό κατά τη διάρκεια του αγώνα τους. 

Τελείωσε το μάθημα. Έρχεται η πραγματοποίηση όλων αυτών. Προετοιμασία για την παρέλαση. Με τις διαταγές του γυμναστή, ίδιος βηματισμός, σαν καλοκουρδισμένα στρατιωτάκια, στοιχισμένοι σε σειρές. Απ’ όλη την ομοιομορφία, καταλαβαίνεις ότι η διαφορετικότητα είναι πρόβλημα γι’ αυτούς. Το έχεις ζήσει άλλωστε τόσα χρόνια μέσα στην κοινωνία, αλλά αυτή είναι ακόμη μία επιβεβαίωση. Δεξί, αριστερό και εσύ πρέπει με πάθος να χτυπήσεις το πόδι στο οδόστρωμα λες και πατάς κάτω τους εχθρούς της πατρίδας, αυτής της στοργικής μητέρας που σε γέννησε και πρέπει να την υπερασπιστείς. Αισθάνομαι σαν πρώτη ύλη στα χέρια των καθηγητών που θέλουν να με πλάσουν για να παράγουν τον κοινωνικό άνθρωπο. Αυτό το τελικό προϊόν είναι ένα άβουλο ον, σαν πρόβατο, πειθήνιο στις εντολές του τσομπάνη-ηγέτη του. Τους κοιτάζω και τους χλευάζω σαν πρόβατα που οδεύουν εθελόβουλα στη σφαγή και έπειτα θα πωληθούν στο μέγα κρεοπωλείο, που λέγεται κοινωνία. 

Ήρθε η ώρα της γιορτής, ήρθε η ώρα μας. Μπαίνω στην αίθουσα. Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω σημαίες και λάβαρα. Παρατηρώ ακόμη τη σκόνη πάνω τους. Βγήκαν μόλις χθες από την αποθήκη για να τονώσουν ως άλλη μια δόση εθνικιστικής «πρέζας» τα πρόθυμα αυτιά των άβουλων και των υποταγμένων. Ακούω το διευθυντή για ακόμη μια φορά να εκθειάζει τον ηρωικό Μεταξά και το βαρύγδουπο «ΟΧΙ» προς τους Ιταλούς κατακτητές. Κι εγώ φυσικά αηδιάζω με όλη αυτή την εθνικιστική προπαγάνδα. Στρέφομαι στο διπλανό μου που κι αυτός αποστρέφεται αυτά που γεμίζουν την αίθουσα. Συμφωνούμε ότι όλα αυτά είναι μια απάτη που έντεχνα και υποσυνείδητα μα προωθούν τόσα χρόνια. Τελειώνει.

Βγαίνω έξω και εκεί που νομίζω πως επιτέλους ησύχασα πετάγεται ένας που μοιράζει διαφημιστικά φυλλάδια και μου δίνει αυτό για την προετοιμασία για τις στρατιωτικές σχολές. Η ίδια απέχθεια για αυτό που παροτρύνει να κάνω. 

Κλείνοντας θέλω να δηλώσω πως ποτέ δεν πρόκειται να συμμετάσχω στην όποια διαιώνιση εθνικιστικών αντιλήψεων. Αντίθετα θα με βρουν απέναντί τους όσοι καλλιεργούν το μίσος μεταξύ των λαών, όσοι προσπαθούν να με υποτάξουν και να με καταστήσουν φερέφωνό τους. Υποστηρίζω το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, τη διαφορετικότητα, την αλληλεγγύη ανάμεσα στους ανθρώπους όλου του πλανήτη και πάνω απ’ όλα το δικαίωμα στην ελευθερία. 

Γιατί είμαστε άπιστοι, απάτριδες και αναρχικοί 
ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙA ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ-ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ

Ανεξάρτητοι μαθητές