6η δεκέμβρη

5 χρόνια μετά τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Κορκονέα, χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες κατεβαίνουν στο δρόμο. Το κράτος όμως αμολάει για ακόμη μια φορά τα κρατικά σκυλιά, υιοθετώντας και πάλι το μοντέλο της "μηδενικής ανοχής" εναντίον κάθε αγωνιζόμενου κομματιού της κοινωνίας.
Προσχηματικά και με την επίφαση της απειλής "ιπτάμενων νερατζιών και μολότωφ", οι μπάτσοι εξαπολύουν επίθεση κατά της μαθητικής πορείας, με δακρυγόνα, κρότου λάμψης και ξυλοδαρμούς. Οι μαθητές αντιστέκονται σθεναρά, αρνούμενοι το φόβο που επιχειρούν οι κρατικές δυνάμεις καταστολής να τους επιβάλουν.
Αποκορύφωμα της κρατικής βίας, ο εγκλωβισμός, κυριολεκτικά, των μαθητών-τριών στα σκαλιά της Πρυτανείας, το προαύλιο της οποίας περικυκλώθηκε από κάθε λογής αστυνομικές δυνάμεις , που επιδόθηκαν σε επιδείξεις δύναμης διενεργώντας σωματικούς ελέγχους σε κάθε παρευρισκόμενο-η μαθητή-τρια, πετώντας σεξιστικά υπονοούμενα στις μαθήτριες και προσάγοντας τελικά 30 μαθητές-τριες.
Η τακτική του κράτους είναι γνωστή. Ο "εσωτερικός εχθρός", όποιο πρόσωπο και αν του αποδίδουν κάθε φορά, πρέπει να εξαλείφεται. Αυτή τη φορά ταυτοποιήθηκε στα πρόσωπα των αγωνιζόμενων μαθητών-τριών, που αρνήθηκαν το αυτονόητο. Να μείνουν στην "ασφάλεια" και να μην διεκδικήσουν αυτά που τους ανήκουν.