Εικόνες που εξοργίζουν. Ο στρατός κατοχής σε επιβλητική επίδειξη δύναμης. Οι κάμερες σε απευθείας σύνδεση να σκηνοθετούν, τα τηλεοπτικά παράθυρα να παπαγαλίζουν με άλλες λέξεις το πολεμικό ανακοινωθέν της ελληνικής δημοκρατίας.
Τη χθεσινή ημέρα, τη Νομική δεν την περικύκλωσαν μόνο εισαγγελείς, μπάτσοι και δημοσιογράφοι. Ήταν όλες εκείνες οι «δυνάμεις της δημοκρατίας», του ρεαλισμού, της σύνεσης, της «ευαισθησίας», της «αριστεράς και της προόδου», οι πρόεδροι των μεταναστευτικών κοινοτήτων... Όλοι αυτοί που έβαλαν τη θεσμική και πολιτική τους πλάτη όχι για να εκτονώσουν μια «έκρυθμη κατάσταση», όχι για να σταθούν στο πλάι των απεργών πείνας μεταναστών, αλλά για να επιβεβαιώσουν το θεσμικό και πολιτικό τους ρόλο ως «εκπρόσωποι των κινημάτων», να επιβεβαιώσουν πως οι μετανάστες απεργοί πείνας έχουν «λάθος επιλογή αγώνα» στο βαθμό που εξαρχής δεν ενσωματώθηκαν στις «ρεαλιστικές κινητοποιήσεις» και στα θεσμικά αλισβερίσια κάτω από τα υπουργικά τραπέζια.
Η χθεσινή ημέρα, δεν ήταν απλά άλλη μια μέρα κρατικής επιβολής, ήταν η επιβεβαίωση πως στη σκληρή διάταξη μάχης που έχει στήσει το ελληνικό κράτος και τα αφεντικά απέναντι στους από κάτω, χτυπώντας και «κλείνοντας» ένα προς ένα τα σημεία τριβής του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού (χτες ήταν οι μετανάστες και το πανεπιστημιακό άσυλο τα διακυβεύματα), σε αυτή τη σκληρή διάταξη μάχης δεν υπάρχουν «διαρροές», αντιφάσεις, οπισθοχωρήσεις, δεν υπάρχουν πια αυταπάτες και ψευδαισθήσεις για τους συμμάχους ένθεν και ένθεν.
Κι αν στις μέρες μας το πανεπιστημιακό «άσυλο» (η προάσπιση ή η κατάργησή του) γίνεται διακύβευμα της εξουσίας, το διακύβευμα για τους «από κάτω» δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο πέρα από την κατάλυση του «άσυλου» που απολαμβάνει όλος ο συρφετός των αφεντικών, των φίλων και συμμάχων τους, στις γειτονιές μας, στους δρόμους και στις ζωές μας.
Τη χθεσινή ημέρα, τη Νομική δεν την περικύκλωσαν μόνο εισαγγελείς, μπάτσοι και δημοσιογράφοι. Ήταν όλες εκείνες οι «δυνάμεις της δημοκρατίας», του ρεαλισμού, της σύνεσης, της «ευαισθησίας», της «αριστεράς και της προόδου», οι πρόεδροι των μεταναστευτικών κοινοτήτων... Όλοι αυτοί που έβαλαν τη θεσμική και πολιτική τους πλάτη όχι για να εκτονώσουν μια «έκρυθμη κατάσταση», όχι για να σταθούν στο πλάι των απεργών πείνας μεταναστών, αλλά για να επιβεβαιώσουν το θεσμικό και πολιτικό τους ρόλο ως «εκπρόσωποι των κινημάτων», να επιβεβαιώσουν πως οι μετανάστες απεργοί πείνας έχουν «λάθος επιλογή αγώνα» στο βαθμό που εξαρχής δεν ενσωματώθηκαν στις «ρεαλιστικές κινητοποιήσεις» και στα θεσμικά αλισβερίσια κάτω από τα υπουργικά τραπέζια.
Η χθεσινή ημέρα, δεν ήταν απλά άλλη μια μέρα κρατικής επιβολής, ήταν η επιβεβαίωση πως στη σκληρή διάταξη μάχης που έχει στήσει το ελληνικό κράτος και τα αφεντικά απέναντι στους από κάτω, χτυπώντας και «κλείνοντας» ένα προς ένα τα σημεία τριβής του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού (χτες ήταν οι μετανάστες και το πανεπιστημιακό άσυλο τα διακυβεύματα), σε αυτή τη σκληρή διάταξη μάχης δεν υπάρχουν «διαρροές», αντιφάσεις, οπισθοχωρήσεις, δεν υπάρχουν πια αυταπάτες και ψευδαισθήσεις για τους συμμάχους ένθεν και ένθεν.
Κι αν στις μέρες μας το πανεπιστημιακό «άσυλο» (η προάσπιση ή η κατάργησή του) γίνεται διακύβευμα της εξουσίας, το διακύβευμα για τους «από κάτω» δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο πέρα από την κατάλυση του «άσυλου» που απολαμβάνει όλος ο συρφετός των αφεντικών, των φίλων και συμμάχων τους, στις γειτονιές μας, στους δρόμους και στις ζωές μας.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΥΓ1: «η συνδικαλιστική ένωση των αστυνομικών κάνει θερμή παράκληση προς την κυβέρνηση και κάθε εμπλεκόμενο να μην αναγκάσουν τις αστυνομικές δυνάμεις να επέμβουν στο χώρο της νομικής και να αποτραπεί με κάθε τρόπο μια τέτοια εξέλιξη.»
Η ιστορία ειρωνεύεται: η ανακοίνωση των μπάτσων συνδικαλιστών, όχι μόνο ξεπερνάει σε «ευαισθησία» τις ανακοινώσεις αριστερών κομμάτων (ΚΚΕ, ΣΥΝ και λοιπών), αλλά περιγελάει την ευαισθησία της «πανεπιστημιακής κοινότητας».
Η ιστορία ειρωνεύεται: η ανακοίνωση των μπάτσων συνδικαλιστών, όχι μόνο ξεπερνάει σε «ευαισθησία» τις ανακοινώσεις αριστερών κομμάτων (ΚΚΕ, ΣΥΝ και λοιπών), αλλά περιγελάει την ευαισθησία της «πανεπιστημιακής κοινότητας».
ΥΓ2: Επικοινωνιακά παιχνίδια: ο Παπουτσής περιστοιχισμένος από τους αυτόκλητους σωτήρες-προέδρους των μεταναστευτικών κοινοτήτων σε κοινή συνέντευξη. Δεν είναι ζήτημα υποτέλειας ή αφέλειας των «προέδρων». Είναι ο (κρατικός) μισθός και ρόλος τους που επιβεβαιώθηκε.αναδημοσίευση από το www. thersitis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου