Ρουτίνα, καθημερινότητα, μηχανικές κινήσεις, σχεδόν αυτοματοποιημένες σε γκρίζο φόντο.
Ανασαίνεις; Ωραία. Συνέχισε. Η μηχανή λειτουργεί μια χαρά.
Βήμα, σκαλοπάτι, ξανά βήμα και άλλο σκαλοπάτι. Το ίδιο σκαλοπάτι. Το ίδιο βήμα. Η ίδια κίνηση. Φαύλος κύκλος.
Πρόσεχε μην παραστρατήσεις. Σε παρακολουθώ. Κάθε σου κίνηση, κάθε σου ανάσα. Είμαι εκεί. Για χάρη της δικής σου ασφάλειας. Για χάρη της δικής μου. Για χάρη της μηχανής, που πρέπει να λειτουργεί σωστά.
Βήμα, σκαλοπάτι, βήμα και...
Φτάνει. Καταστροφή. Απόδραση. Ξέφυγες.
Και πέφτεις πάλι σε έναν κόσμο γκρίζο, μουντό, σχηματοποιημένο πάλι σε έναν φαύλο κύκλο, που σε κυκλώνει.
Δεν αρκεί να σπάσει μόνο μια κάμερα. Είναι τα θεμέλια αυτού του κόσμου, που πρέπει να γκρεμιστούν, για να πάψει να είναι γκρίζος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου