Παρέλαση

25 Μαρτίου, κεντρική πλατεία. Γαλανόλευκες, χειροκροτήματα, περηφάνεια. Σημαιοφόροι και παραστάτες μπροστά -είναι τα πρότυπα, οι καλοί μαθητές. Οι υπόλοιποι ακολουθούν. Αγόρια-κορίτσια χωριστά -τα αγόρια μπροστά, τα κορίτσια πίσω. Οι ψηλοί μπροστά, οι κοντοί πίσω. Ίδια ρούχα. Συγχρονισμένος βηματισμός. Εν-δυο. Πρόσεχε, μην χάσεις το βήμα, μην μπερδευτείς και αποκλίνεις. Χαμογέλα στους γονείς σου, καμαρώνουν.
Μερικά χιλιόμετρα πιο ανατολικά, πλατεία Συντάγματος. Στρατιωτική παρέλαση. Στολές, όπλα, εμβατήρια. Εξέδρα επισήμων: παπάδες, βουλευτές, παρατρεχάμενοι. Τιμή, δόξα, εθνική υπερηφάνεια.
Ο φασισμός γιορτάζει.

Στις εθνικές επετείους, μαθητές, σαν στρατιώτες, συχνά με απειλές απουσιών και άλλων κυρώσεων, καλούνται να συμμετάσχουν στις φιέστες που στήνονται για την "εθνική ενότητα και ομοψυχία". Γιορτές μισαλλοδοξίας, εθνικισμού, στρέβλωσης της ιστορίας. Σημαντική λεπτομέρεια: ο θεσμός της παρέλασης καθιερώθηκε στην ελλάδα από τον δικτάτορα Ι. Μεταξά. Καθόλου τυχαία, αφού η παρέλαση αποτελεί -μεταξύ άλλων- μια σημαντική αιχμή της ιδεολογικής αναπαραγωγής του μηχανισμού του στρατού και όσων αυτός πρεσβεύει -ιεραρχία, υποταγή, σεβασμό στην άρχουσα τάξη και την κρατική δομή, αναπαραγωγή έμφυλων ανισοτήτων, αναπαραγωγή εθνοτικών διαχωρισμών.

Μην μπαίνεις στη γραμμή...
...της υπακοής
...της πειθαρχίας
...της ομοιομορφίας
...του εθνικισμού
...του ρατσισμού
...του μιλιταρισμού

Δεν προσκυνάμε κανένα λάβαρο, καμία πατρίδα, κανέναν ηγέτη